191. Onder invloed van deze eigenliefde (d.w.z. van dit
proces van toeëigening), begon men alleen nog datgene te geloven, dat
met behulp van de zintuigen te ervaren was. Deze zintuiglijke
kennis wordt voorgesteld door de slang, terwijl de eigenliefde
of het proces van toeëigening door de vrouw wordt voorgesteld en het rationele
vermogen 2
door de man.
192. Vervolgens haalde de slang -de zintuiglijke
ervaring- de vrouw over om te gaan onderzoeken of alles
wat tot het geloof in God behoort, waar is. Dit is de geestelijke
betekenis van het "eten van de boom van de [uiterlijke] kennis".
Dat de man ook van de boom at, betekent dat de mens hiermee instemde.
(vers 1 - 6)
193. [De man en de vrouw] hadden de innerlijke ervaring
dat zij [door deze daad] onder de invloed van het boze waren gekomen.
[Deze innerlijke ervaring was echter nog maar een zwak overblijfsel
van de innerlijke ervaring die ze voor die tijd hadden.] Dit restant
van de innerlijke ervaring is de geestelijke betekenis van "hun
ogen werden geopend" en "zij hoorden de stem van YHVH"
(vers 7 en 8). Uit [de aanwezigheid van dit restant] blijkt dat
het natuurlijke goede 3
nog bij hen was gebleven. Dit blijkt ook uit
de vijgenbladeren, waarmee zij zich schorten maakten (vers 7),
uit hun schaamte of de poging om zich te verbergen tussen het
geboomte van de hof (vers 8 en 9), en uit hun bevestiging en bekentenis
[dat zij van de vrucht van de boom van de kennis hadden gegeten]
(vers 10 - 13).
DE
INNERLIJKE BETEKENIS
194. Vers 1. De slang nu
was het listigste van alle dieren van het veld die YHVH God had gemaakt.
Zij zei tot de vrouw: God heeft zeker wel gezegd dat u niet van
enige boom in de hof mag eten?
Met de slang
wordt onze kennis bedoeld die gebaseerd is op de zintuiglijke
ervaring waarop wij geheel en al vertrouwen. De dieren
van het veld bedoelen hier alle gevoelens die tot de uiterlijke
mens behoren. De vrouw is het proces van toeëigening. 4
De slang zei tot
de vrouw, enz. betekent dat de mens begon te twijfelen. Het
gaat hier om de derde generatie van de Oudste Kerk. Die geloofde
niet langer in de openbaring, tenzij zij door te zien of aan te
raken [kon controleren] of die openbaring waar was. Deze eerste
toestand wordt in dit en het volgende vers beschreven en is een
toestand van twijfel.
195. De mensen van de Oudste Kerk vergeleken de verschillende
aspecten van de mens niet met dieren en vogels [zoals we uit het
bovenstaande wellicht zouden concluderen]. Nee, ze gaven hen alleen
dergelijke namen.
5
Dit was ook in de Oude Kerk van na de zondeval het geval,
evenals bij de profeten. De kennis die op de zintuiglijke ervaring
is gebaseerd, noemde zij slang, omdat net zoals slangen het dichtst
bij de aarde zijn, ook onze zintuiglijke ervaring het dichtst
bij ons lichaam blijft. 6
Daarom noemden zij alle redeneringen die op de zintuiglijke
ervaring zijn gebaseerd, slangengiften
en de mensen die zo redeneren, slangen.
(zie Psalm 140: 4-6 en 58: 4-6; Amos
5: 19-20; Jeremia 40: 20-24; Job 20: 16-17).
196. [...] Wie een zintuiglijk mens is, of wie uitsluitend
op de zintuiglijke ervaring vertrouwt, ontkent het bestaan van
de geest, omdat hij hem niet ziet....
197. Maar slang
betekent bij de mensen van de Oudste Kerk, die hemelse mensen
waren, ook de voorzichtigheid. Want de zintuiglijke ervaring stelde
hen in staat om op te letten dat er hen geen kwaad zou overkomen.
Dit blijkt uit de woorden die de Heer tot zijn discipelen sprak:
Zie,
ik zend u als schapen midden onder wolven. Weest
dan voorzichtig als slangen en argeloos als duiven. (Mattheüs 10: 16)....
198. Vers 2-3. Toen zei de
vrouw tot de slang: Van de vrucht van het geboomte in de hof mogen
wij eten, maar van de vrucht van de boom die in het midden van
de hof staat, heeft God gezegd: U zult daarvan niet eten, noch
die aanraken. Anders zult u sterven.....
199. De vrucht van
het geboomte waarvan zij mogen eten, betekent het goede en
het ware dat hun door de Oudste Kerk was geopenbaard - dit wil
zeggen, de geestelijke kennis van het geloof....
Het geboomte van de hof betekent... de innerlijke
evaring die tot het goede en het ware behoort. Het goede en het
ware dat hier uit voortkomt, wordt hier vrucht genoemd....
200. Van de boom van de kennis wordt hier gezegd dat hij
zich in het midden van de hof bevindt, terwijl er in Genesis 2:
9 gezegd wordt dat de boom des levens zich daar bevindt. Dit komt
omdat het midden van de hof het meest innerlijke
niveau [van de werkelijkheid] betekent. Het meest innerlijke niveau
van de hemelse mens -d.w.z. van de Oudste Kerk- was de boom des
levens. Hij is de liefde en het geloof dat uit die liefde voortkomt.
Maar het midden van de hof, d.w.z. het meest
innerlijke niveau van de mens [van Genesis 3] (die een hemels-geestelijke
mens kan worden genoemd)... was het geloof. Dit kan niet
nader worden uiteengezet, daar het tegenwoordig volledig onbekend
is wat de kwaliteit was van de mensen die in deze oudste tijd
leefden. Zij hadden een volstrekt andere natuurlijke aard dan
de mensen die we tegenwoordig ontmoeten. Deze natuurlijke aard
was bijvoorbeeld zodanig dat zij uit het goede, ervaringskennis
van het ware hadden. Dit wil zeggen,
zij hadden uit de liefde, ervaringskennis van het geloof. Toen
dit geslacht uitstierf, volgde er een ander geslacht dat een geheel
andere natuurlijke aard had dan zij. Die bezaten geen ervaringskennis
van het ware dat uit het goede voortkomt....
Maar uit het ware bezaten zij een theoretische kennis van het
goede. Dit wil zeggen dat zij uit de geestelijke kennis van het
geloof, een theoretische kennis bezaten over wat tot de liefde
behoort. Bij de meeste van hen bleef het bij deze theoretische
kennis. Deze verandering vond na de zondvloed plaats om te voorkomen
dat de wereld ten onder zou gaan.
201. Daar een natuurlijke aard, zoals
de mensen van de Oudste Kerk die vóór de zondvloed hadden, tegenwoordig
niet meer bestaat en ook niet kan worden verworven, is het niet
eenvoudig om te begrijpen wat deze woorden nu echt betekenen.
In de hemel is hun betekenis beslist wel bekend, want de
engelen en de engelachtige geesten die 'hemels' worden genoemd,
hebben dezelfde soort van natuurlijke aard als de geregenereerde
mensen hadden die in de oudste tijd vóór de zondvloed leefden.
De engelen en de engelachtige geesten die 'geestelijk' worden
genoemd, bezitten net zo'n natuurlijke aard als de geregenereerde mensen van na de
zondvloed. Beide soorten kennen onderling een zeer grote verscheidenheid.
202. De Oudste Kerk was een hemels mens. Zij
was zodanig dat zij niet alleen niet van de boom van de kennis
at (d.w.z. dat zij het geloof niet op de zintuiglijke ervaring
en wetenschappelijke feiten baseerden), maar het was haar zelfs
niet toegestaan om die boom aan te raken. Dit betekent
dat zij vanuit de zintuiglijke ervaring en wetenschappelijke feiten
niet over het geloof mocht nadenken. Dit om te voorkomen dat zij
vanuit het hemelse leven naar het geestelijke leven zou vallen
en van daaruit nog verder. Dit geldt ook voor het leven van de
hemelse engelen. De engelen onder hen die tot het meest innerlijke
niveau van de hemel behoren, staan zelfs niet toe dat het geloof,
of wat ook maar met het geestelijke verband houdt, genoemd wordt.
Als anderen dit toch doen, hebben zij in plaats van het geloof
een innerlijke ervaring van liefde, en dit met een onderscheid
die zij alleen kennen. Zo leiden zij alles wat tot het geloof
behoort, af van de liefde en de naastenliefde. Nog minder kunnen
zij het verdragen om een of andere redenering over het geloof
aan te horen. En zelfs nog minder om er wetenschappelijke feiten
over te vernemen. Want door middel van de liefde voor wat goed
en waar is, hebben zij een innerlijke ervaring van de Heer. Op
grond van deze innerlijke ervaring weten zij onmiddellijk of iets
wel of niet het geval is.... Indien zij de vrucht van de boom van de kennis zelfs alleen
maar zouden aanraken, zouden ze al sterven, omdat ze dan door
het boze zouden worden beïnvloed. De hemelse engelen spreken, net
als andere wezens, onderling met elkaar over allerlei zaken. Dit
gebeurt in een hemelse taal die uit de liefde is gevormd en is
afgeleid. Deze taal is nog minder uit te spreken dan de taal van
de geestelijke engelen.
203. De geestelijke engelen spreken daarentegen
over het geloof en zij bevestigen geloofszaken ook met behulp
van feiten die tot het onderscheidingsvermogen behoren, tot het
verstand en tot de gewone kennis. Maar zij trekken geen conclusies
over het geloof op basis van al deze feiten. Zij die dit wel doen,
bevinden zich onder de invloed van het boze. Want ook deze geestelijke
engelen bezitten een innerlijke ervaring van alles wat tot het
geloof behoort en van de Heer. Maar zij hebben niet dezelfde soort
van innerlijke ervaring als de hemelse engelen. De innerlijke
ervaring van de geestelijke engelen is een soort geweten dat door
de Heer tot leven is gewekt en dat als een soort hemelse ervaring
aan hen verschijnt. Toch gaat het hier niet om een hemelse ervaring,
maar om een geestelijke.
204. Vers 4-5. De slang zei echter tot de vrouw: U zult
zeker niet sterven. Maar God weet, dat op het moment dat u daarvan
eet, uw ogen zullen worden geopend, en u als God zult zijn, kennende
goed en kwaad....
205. Zelfs het kleinste vers
bevat een bijzondere toestand of een verandering van toestand
in de Kerk. De eerste verzen vertelden hoe [de mensen van de Oudste
Kerk] de innerlijke evaring hadden dat het niet geoorloofd was
[om van de vrucht van de boom van de kennis te eten]. Deze verzen
vertellen dat zij zich begonnen af te vragen of het hun toch niet
was toegestaan [om dit te doen]. Want op die manier zouden ze
kunnen zien of dat, wat zij van de Ouden hadden geleerd, ook werkelijk
zo was. Zo zouden hun ogen open gaan. [Deze verzen laten ook zien]
dat zij, daar de eigenliefde bij hen begon te domineren, [gingen
geloven] dat zij zichzelf zouden kunnen leiden en zo gelijk aan
de Heer zouden kunnen worden....
207. Vers 6. De vrouw zag dat de boom goed was om van te
eten en dat hij een lust was voor de ogen. Ja, dat de boom begeerlijk
was om daardoor verstandig te worden. En zij nam van zijn vrucht
en at. Zij gaf ook haar man, die bij haar was, en hij at.
Goed om van te eten
betekent de begeerte; een
lust voor de ogen, de fantasie; begeerlijk
om daardoor verstandig te worden, de lust. Dit behoort allemaal
tot het proces van toeëigening, dit wil zeggen, tot de vrouw. De man die at betekent het rationele vermogen
dat [met deze gang van zaken] instemde.
208. Dit was de vierde generatie van de Oudste Kerk, die
zich door haar eigenliefde liet verleiden. Zij wilde de openbaringen
niet geloven zolang die niet door de zintuiglijke ervaring en
wetenschappelijke kennis kon worden bevestigd.
209. De woorden die in dit vers worden gebruikt (zoals
de boom om van te eten, een lust voor het
oog, begeerlijk om er verstandig door te worden) zijn zodanig
dat zij toegepast kunnen worden op de natuurlijke aard van de
mensen die in deze oudste tijden leefden. Zij verwijzen naar de
intentie, want alle boosheden komen uit de intentie voort. Waar
het Woord betrekking heeft op de mensen van na de zondvloed, worden
woorden gebruikt die niet naar de intentie verwijzen, maar naar
het onderscheidingsvermogen. Want de mensen van de Oudste Kerk
hadden het ware dat uit het goede voortkomt, terwijl de mensen
van na de zondvloed het goede hadden dat uit het ware voortkomt.
210. Dat wat wij onszelf hebben toegeëigend omvat al het
boze en onware dat uit de eigenliefde en de wereldliefde voortkomt.
Daarom geloven we de Heer -d.w.z. het Woord- niet, maar uitsluitend
onszelf. We menen dat alles wat we niet met behulp van onze zintuiglijke
ervaring en op basis van wetenschappelijke feiten kunnen begrijpen,
niet bestaat. Hierdoor worden ook wijzelf niets anders dan boosheid
en onwaarheid en zien wij alles verkeerd. Wat boos is, zien wij
als goed en wat goed is, als boos. Wat onwaar is, zien wij als
waar en wat waar is, als onwaar. Wat werkelijk bestaat, beschouwen
wij als niet bestaand en wat niet bestaat, als alles wat er bestaat.
Wij noemen haat liefde, duisternis licht, dood leven, en omgekeerd.
In het Woord worden zulke mensen "lammen en blinden" genoemd.
Dit is [het resultaat van] het proces van toeëigening, dat op zichzelf tot de hel behoort en dus verdoemd
is.
211. Vers 7a. Toen werd hun beider ogen geopend en zij
bemerkten dat zij naakt waren.
212. Hun ogen werden
geopend betekent dat zij door een inwendig woord wisten en
bevestigden dat zij 'naakt' waren, d.w.z. dat zij niet meer, zoals
vroeger, onschuldig waren, maar dat ze zich nu in een toestand van het boze bevonden.
(Zie Numeri 24: 3-4;
1 Samuel 14: 27-29; Psalm 13:4; Ezechiël 12:2; Jesaja
6:10; Deuteronomium 29: 4; Jesaja 42:
7 en 29: 18).
213. (...) In het vorige hoofdstuk schaamden de mens en
zijn vrouw zich niet voor hun naaktheid. Dit betekent dat zij
zich toen in een toestand van onschuld bevonden. Het tegenovergestelde
wordt bedoeld wanneer zij zich wel schamen....
Want als we ons niet langer in een toestand van onschuld bevinden,
schamen en ergeren we ons om onze naaktheid, daar we ons er dan
van bewust zijn in een toestand van het boze te verkeren. Daarom
wordt in het Woord 'naaktheid' ook aanvaard als een toestand van
schande en van het boze. (Zie Ezechiël 16: 7,22
en 23:29; Openbaring 3: 18 en 16: 15; Deuteronomium 24:1; Exodus
28: 42-43).
214. Naakt worden zij genoemd die het proces
van toeëigening in zichzelf toelaten.
Want zij die toeëigening toelaten of zichzelf laten gaan, bezitten geen
hemels verstand meer, noch wijsheid of geloof. Daarom zijn zij
van het ware en het goede ontbloot en bevinden zij zich in een
toestand van het boze.
216. Vers 7b. Zij bemerkten dat zij naakt waren. Zij hechtten
vijgenbladeren aaneen en maakten zich schorten.
Vijgenbladeren
aaneenhechten is zich verontschuldigen. De vijgenboom is het natuurlijke goede. Zich schorten maken is schaamte voelen.
Dit is de manier waarop de mensen van de Oudste Kerk spraken en
zo beschreven zij deze [vierde] generatie van de Kerk. Zij bezitten
in plaats van de vroegere onschuld nu slechts het natuurlijke
goede, waarmee hun boze kwaliteit verborgen wordt gehouden. Zij
bevinden zich in de toestand van het natuurlijke goede en [daardoor]
schaamden zij zich.
218. Vers 8. Toen zij de
stem van YHVH God hoorden, die in de hof wandelde in de wind van
de dag, verborgen de mens en zijn vrouw zich voor het aangezicht
van YHVH God in het midden van de boom van de hof.
De stem van YHVH
is de inwendige stem die zij vreesden. Deze stem is nog een restant
van de innerlijke ervaring die zij [vroeger] hadden gehad. De wind van de dag geeft de periode aan
waarin de Kerk nog een restant van de innerlijke ervaring bezit.
Zich verbergen voor het aangezicht van YHVH is de vrees voor de inwendige stem,
zoals bij hen gebeurt die zich bewust worden van het boze. In het midden van de boom van de hof waarin
zij zich verborgen is het natuurlijke
goede. Midden is het meest innerlijke. De boom, zoals reeds eerder is gezegd, is de innerlijke ervaring. Daar er
nu nog nauwelijks een innerlijke ervaring aanwezig was, wordt
er in het enkelvoud van boom
gesproken, alsof hij de enige is die nog is overgebleven.
223. Het aangezicht van de Heer is de barmhartigheid, de vrede en
al het goede. Hieruit volgt dat Hij altijd vanuit de barmhartigheid
naar iemand kijkt en dat Hij nimmer zijn aangezicht
van iemand afwendt. Wij keren ons eigen gelaat
af als wij ons in een toestand van het boze bevinden. (Zie Jesaja
59:2).
224. De barmhartigheid, de vrede en al het goede -d.w.z.
het aangezicht van YHVH- brengen de inwendige stem in ons teweeg
als wij nog een innerlijke ervaring kunnen krijgen. Dit gebeurt
ook als wij een geweten hebben, maar dan op een andere, maar ook
barmhartige manier. De manier waarop wij deze inwendige stem ontvangen,
is afhankelijk van de toestand waarin wij ons bevinden. De mens
[van vers 8] -d.w.z. de [vierde] generatie van de Oudste Kerk-
bevond zich in de toestand van het natuurlijke goede. Indien wij
ons in die toestand bevinden, verbergen we ons uit vrees en uit
schaamte over onze naaktheid. Maar als wij geen enkel natuurlijke
goede meer bezitten, verbergen we ons niet eens meer, want dan
schamen we ons niet langer. (Zie Jesaja 8: 12-13).
226. Vers 9-10. YHVH God riep de mens tot zich en zei tot
hem: Waar bent u? En hij zei: Toen ik uw stem in de hof hoorde,
werd ik bevreesd, want ik ben naakt. Daarom verberg ik mij.
227. [Het is goed als we over enige] theoretische kennis
beschikken over van waaruit de innerlijke ervaring, de inwendige
stem en het geweten voortkomen. Daar dit tegenwoordig volstrekt
onbekend is, is het mij toegestaan daar iets over mede te delen.
Het is de hoogste waarheid dat wij via geesten en engelen door
de Heer worden geleid. Wanneer de boze geesten [in ons] beginnen
te overheersen, doen de engelen er alles aan om het boze en het
onware [van ons] te verwijderen. Zo ontstaat er dus een [innerlijke]
strijd die wij dan als een innerlijke ervaring, de inwendige stem
of als het geweten ervaren....
228. Het is niet mogelijk om weer te geven hoe subtiel
de innerlijke ervaring van de engelen is [waarin zij bemerken
of er in onze levende ervaring] iets binnenkomt dat tegengesteld
is aan het ware van het geloof 7
en het goede van de liefde. 8
Zij ervaren duizendmaal beter wat de kwaliteit is van
wat er in [onze levende ervaring] verschijnt, dan wijzelf
die er nauwelijks iets van bemerken....
229. Vers 11-13. Hij zei: Wie heeft u te kennen gegeven
dat u naakt bent? Hebt u van de boom gegeten, waarvan ik u verboden
had te eten? Toen zei de mens: de vrouw die u mij gegeven hebt,
heeft mij van de boom gegeven en toen heb ik gegeten. Daarop zei
YHVH God tot de vrouw: Wat hebt u daar gedaan? En de vrouw zei:
De slang heeft mij verleid en toen heb ik gegeten.
Wat dit betekent, volgt uit de vorige verklaringen. Het
rationele vermogen van de mens liet zich door zijn eigen toeëigingen, die hij zeer waardeerde, bedriegen. Dit wil zeggen
dat hij zich door zijn eigenliefde liet bedriegen, waardoor hij
niets meer geloofde wat hij niet kon zien en aanraken....
[De mens en zijn vrouw] hadden de innerlijke ervaring dat zij
door de zintuiglijke ervaring waren bedrogen. Daar zij zichzelf
liefhadden verlangden zij te weten of het waar was wat zij over
de Heer en het geloof in hem hadden gehoord. Alleen dan wilden
zij geloven.
230. De eigenliefde was het dominante boze van deze [vierde]
generatie. Deze liefde is niet hetzelfde als de wereldliefde,
zoals tegenwoordig wel het geval is. Want zij leefden in hun huizen
en families en hadden nog niet de behoefte om rijk te worden.
231. Het boze is dat we de Heer of het Woord niet geloven,
maar uitsluitend op onszelf en onze zintuiglijke ervaringen vertrouwen.
Dit boze [ontstond] in de Oudste Kerk van vóór de zondvloed en
was vervolgens ook aanwezig in de Oude Kerk van na de vloed en
in de Joodse Kerk. Daarna was het boze ook in de nieuwe Kerk aanwezig,
d.w.z. in de Kerk van de heidenen die na de komst van de Heer
ontstond. Ook is zij in onze huidige Kerk aanwezig. Indien er
geen geloof is, kan er ook geen naastenliefde bestaan. Daardoor
is alles onwaar en boos.
232. Tegenwoordig is de situatie van de Kerk nog veel erger
dan vroeger. Want nu kunnen we het ongeloof van de zintuiglijke
ervaring met behulp van allerlei wetenschappelijke feiten ondersteunen,
die de Ouden nog niet kenden. Onze toestand van duisternis is
daardoor zo groot, dat zij onmogelijk beschreven kan worden. Als
wij alleen al een theoretische kennis zouden hebben van de diepte
van deze duisternis, zouden we zeer geschokt zijn.
233. Het is net zo onmogelijk
om de mysteriën van het geloof door middel van wetenschappelijke
methoden te onderzoeken, als het voor een kameel onmogelijk is
om door het oog van een naald te gaan....
We kunnen uit onszelf niets anders dan het boze doen en ons van
de Heer afkeren. Wij doen dit echter niet zelf, maar de boze geesten
in ons, doen dit. Deze boze geesten doen dit op hun beurt ook
niet op eigen kracht. Maar het boze zelf, dat zij zich hebben
toegeëigend, doet dit. Desondanks zijn wij het toch zelf die het
boze doen, ons afkeren en schuldig zijn. Toch kunnen wij alleen
dank zij de Heer leven. Het omgekeerde geldt ook: Wij kunnen nimmer
uit onszelf het goede doen en ons naar de Heer toekeren, zonder
de hulp van de engelen. Ook de engelen kunnen dit niet op eigen
kracht. Alleen dank zij de hulp van de Heer zijn ze hier toe in
staat. Desondanks kunnen wij het goede doen en ons naar de Heer
keren, alsof dit vanuit onszelf gebeurt....
INHOUD
[Genesis 3: 14 - 19]
234. Nu volgt er een beschrijving
van de volgende toestand van de Oudste Kerk, tot aan de zondvloed.
Daar de [Oudste] Kerk toen volledig ten onder ging, werd voorzegd
dat de Heer in de wereld zal komen om de mensheid te verlossen.
235. De mensen [van deze Kerk] wilden niets meer geloven,
tenzij het met behulp van de zintuiglijke ervaring kon worden
begrepen. Daardoor bracht deze ervaring, die de 'slang' is, de
vloek over hen. Zo kwamen zij in de hel terecht (vers 14).
236. De Heer beloofde dat hij in de wereld zou komen om
te voorkomen dat de mens volledig in de hel zouden storten (vers
15).
237. De [toestand van de Oudste] Kerk wordt nu verder door
de 'vrouw' weergegeven. Zij had zichzelf zo lief -d.w.z. alles
wat zij zichzelf had toegeëigend- dat zij niet langer in staat
was om iets van het ware te bevatten. Toch had
ze het rationele vermogen ontvangen [met als doel] dat dit vermogen
bij haar de overhand zou krijgen (vers 16).
238. Vervolgens wordt de kwaliteit van dit rationele vermogen
besproken. Dit stemde in [met de dominantie van de zintuiglijke
ervaring]. Daardoor bracht de mens de vloek over zichzelf en kwam
hij in de hel terecht. In plaats van het [objectieve] redelijk denken, was hij nu enkel nog
in staat om subjectieve redeneringen voort te brengen (vers 17).
239. De vloek en de verwoesting worden besproken, alsmede de natuur van de wilde dieren (vers 18).
240. Vervolgens wordt de afkeer besproken voor alles wat
met het geloof en de liefde verband houdt. De
mensen [van de Oudste Kerk] werden tot onmensen (vers 19).
DE
INNERLIJKE BETEKENIS
241. Wanneer de mensen van
de Oudste Kerk (die hemelse mensen waren) wereldse en aardse dingen
zagen, dachten zij aan de hemelse en goddelijke betekenis waarmee
deze dingen corresponderen. Het gezichtsvermogen was dan ook voor
hen uitsluitend een hulpmiddel. Vandaar dat zij ook op deze manier
spraken.... De generatie van de Oudste
Kerk, waarvan nu sprake is, was niet van dezelfde aard als haar
voorvaderen. Als deze mensen wereldse en aardse dingen zagen,
hadden zij die lief en daardoor hechtte hun levende ervaring zich
aan die dingen. Vanuit deze dingen dachten zij over hemelse en
goddelijke dingen na. Op die manier werd voor hen de zintuiglijke
ervaring het belangrijkste. Voor hun voorvaderen was deze ervaring
nog slechts een hulpmiddel geweest. Indien voor ons de wereldse
en aardse dingen het belangrijkste zijn, ontwikkelen wij allerlei
onjuiste redeneringen over de hemelse dingen en raken we door
deze redeneringen geheel verblind....
242. Vers 14. YHVH God zei tot de slang: Omdat u dit hebt
gedaan, bent u vervloekt onder al het vee en onder alle dieren
van het veld. Zolang u leeft, zult u op uw buik gaan en stof eten.
YHVH God zei
betekent dat [de mensen van deze generatie] nog de innerlijke
ervaring hadden dat hun zintuiglijke ervaring de oorzaak van [de
zondeval] was. U bent vervloekt, enz. betekent dat de
zintuiglijke ervaring zich van het hemelse niveau had
afgekeerd en zich naar het lichamelijke niveau had toegekeerd.
Hierdoor hadden zij de vloek over zichzelf gebracht. Het
vee en het dier van het veld betekenen de gevoelens. De slang zal op de buik gaan betekent
dat de zintuiglijke ervaring niet langer in staat was om ontvankelijk
te zijn voor het hemelse niveau, maar dat zij enkel nog het lichamelijke
en aardse niveau kon ontvangen. Stof
eten zolang zij leeft betekent dat de zintuiglijke ervaring
zodanig was geworden dat zij enkel nog van het lichamelijke en
aardse niveau kon leven. Daardoor waren [deze mensen] in de hel
terecht gekomen.
243. Bij de oudste hemelse mensen gehoorzaamde en diende
de zintuiglijke ervaring hun innerlijke mens. Zij schonken verder
geen aandacht aan deze ervaring. Maar toen zij zichzelf begonnen
lief te hebben, gaven zij de voorkeur aan de zintuiglijke ervaring
boven de innerlijke mens. Daardoor scheidde deze ervaring zich
van de innerlijke mens af en werd ze louter lichamelijk van aard.
Dus werden zij verdoemd.
245. (...) YHVH God -de Heer-
vervloekt nimmer iemand. Ook is hij nooit kwaad of leidt hij ooit
iemand in verzoeking. Niemand wordt door hem gestraft, laat staan
vervloekt. Maar de duivelse wezens doen dit wel. Toch wordt er
hier en op vele andere plaatsen in het Woord gezegd dat YHVH God
zijn aangezicht afwendt, dat hij toornig
is en dat hij straft en verzoekt. Ja, zelfs wordt er gezegd dat
hij mensen doodt en zelfs vervloekt. Dit wordt zo geschreven opdat
wij zullen gaan geloven dat de Heer over elk afzonderlijk ding
in het heelal heerst en dat hij alles ordent - ook het boze,
de straffen en de verzoekingen....
250. Vers 15. Ik zal vijandschap zetten tussen u en de
vrouw en tussen uw zaad en haar zaad. Hij zal u de kop vermorzelen
en u zult het de hiel kwetsen.
Dit is de eerste profetie over de komst van de Heer in
deze wereld....
251. De slang
betekent al het boze in het algemeen
en de eigenliefde in het bijzonder. Want al het boze
komt voort uit de zintuiglijke ervaring en de gewone kennis, dat
eerst de geestelijke betekenis van 'slang' was....
252. Dat met de vrouw
de Kerk wordt bedoeld, blijkt uit het hemelse huwelijk dat in
§155 reeds is besproken. In het hemelse huwelijk wordt de hemel
-en dus ook de Kerk- door middel van datgene wat we ons hebben
toegeëigend, met de Heer verenigd. Dit
gebeurt afhankelijk van de mate waarin wij vanuit deze toeëigening
leven, want zonder deze toeëigening
kan er geen vereniging [met de Heer] plaatsvinden. De Heer laat
vanuit zijn barmhartigheid de onschuld, de vrede en het goede
tot in het binnenste van deze toeëigeningen
doordringen. Dan verschijnen zij weliswaar nog steeds als toeëigeningen, maar nu wel als hemelse en zeer gelukkige toeëigeningen
(zie §164)....
254. Het zaad van
de slang duidt op alle ongeloof. Dit volgt uit de geestelijke
betekenis van 'slang', namelijk dat zij al het boze is. Het zaad
brengt voort en wordt voortgebracht, het verwekt en wordt verwekt....
255. Het zaad van
de vrouw duidt op het geloof in de Heer. Dit volgt uit de
geestelijke betekenis van 'vrouw', namelijk dat zij de Kerk is.
Haar zaad is niets anders dan het geloof. Zij bestaat dank zij
het geloof in de Heer en dank zij het geloof wordt zij 'Kerk'
genoemd....
256. Niet alleen het geloof wordt het zaad van de vrouw genoemd, maar ook
de Heer zelf. Want alleen Hij schenkt ons het geloof. Bovendien
heeft het hem behaagd om in een Kerk geboren te worden die door
eigenliefde en wereldliefde in helse en duivelse toeëigeningen
was gevallen. Door middel van zijn goddelijke macht verenigt hij
in zijn menselijke essentie de goddelijke hemelse eigenheid met
de menselijke eigenheid, zodat zij één worden. Indien hij hen
niet met elkaar had verenigd, zou de wereld volkomen vernietigd
zijn. Daar de Heer in deze zin het zaad van de vrouw is, wordt
er hier niet gezegd dat het,
maar dat hij de kop van de slang zal vermorzelen.
257. De kop van
de slang betekent de overheersing door het boze
in het algemeen en door de eigenliefde in het bijzonder....
258. Vertreden of vermorzelen betekent dat [de slang] naar
beneden wordt gedrukt, zodat zij op haar buik voort kruipt en
stof gaat eten (zie Jesaja 14: 13-15,
27: 5-6 en 28: 2-3; Openbaring 12: 3 en 9).
259. De hiel
is het laagste natuurlijke niveau, ofwel het laagste lichamelijke
niveau. Dit kunnen wij alleen maar weten indien we weten hoe de
mensen van de Oudste Kerk [de verschillende delen van het lichaam]
beschouwden. Het hemelse en geestelijke niveau corresponderen
volgens hen met het hoofd en het gelaat.
Al wat dank zij deze twee bestaat, zoals de naastenliefde en de
barmhartigheid, correspondeert met de borst. Het natuurlijke niveau
correspondeert met de voeten, het lagere natuurlijke niveau met
de voetzool, terwijl het lichamelijke niveau met de hiel correspondeert....
De slang kan slechts het laagste natuurlijke niveau kwetsen, maar
niet -tenzij het om een adder gaat- het
innerlijke natuurlijke niveau van de mens en al helemaal niet
het geestelijke en het hemelse niveau. De Heer beschermt deze
niveaus en verbergt ze, zonder dat wij daar iets van bemerken.
Wat de Heer verbergt wordt in het Woord 'overblijfselen' of 'restanten'
genoemd....
261. Vers 16. Tot de vrouw zei hij: Ik zal de moeite van
uw zwangerschap zeer vermeerderen. Met smart zult u zonen baren
en naar uw man zult uw verlangen uitgaan. Hij zal over u heersen....
262. Zoals al eerder is gezegd, betekent vrouw de Kerk. Maar hier is zij de verdorven
Kerk die van haar toeëigeningen uitgaat....
263. Wanneer onze zintuiglijke ervaring zich [van het hemelse
en het geestelijke niveau] afkeert en daarmee de vloek over ons
brengt, heeft dit tot gevolg dat de boze geesten uit alle macht
beginnen te strijden. De engelen die bij ons zijn, beginnen zich
in te spannen [om ons te helpen]. Zo ontstaat er een strijd die
beschreven wordt door de
moeite van uw zwangerschap zal ik zeer vermeerderen. Met
smart zult u zonen baren betekent
dat er strijd nodig is om werkelijk te kunnen denken en het ware
voort te brengen (zie Hosea 9: 11-12 en 13: 13; Jes. 23 : 4-5
en 66: 7-9).
265. De man
betekent het rationele vermogen....
266. (...) De vrouw
handelt vanuit een verlangen dat uit haar toeëigeningen
voortkomt, in plaats van uit het rationele vermogen, zoals de
man. Daarom moet zij aan de man onderdanig zijn.
267. Vers 17. Tot de mens zei hij: Omdat u naar uw vrouw
hebt geluisterd en van de boom hebt gegeten, waarvan ik u geboden
had dat u daarvan niet mocht eten, is de aardbodem terwille van u vervloekt. In smart zult u daarvan eten zolang
u leeft....
268. De aardbodem
is de uiterlijke mens.... Wanneer wij
geregenereerd zijn, worden wij niet langer 'aarde', maar 'aardbodem'
genoemd, omdat er nu hemelse zaden in ons zijn geplant....
In onze uiterlijke mens, d.w.z. in onze gevoelens en in ons geheugen,
worden de zaden van het goede en het ware geplant. Dit gebeurt
niet in de innerlijke mens, daar toeëigening in de innerlijke mens niet voorkomt. Die komen
alleen in de uiterlijke mens voor. In de innerlijke mens bevinden
zich goedheden en waarheden. Indien die niet langer aanwezig lijken
te zijn, zijn wij enkel nog een uiterlijke of lichamelijke
mens geworden. Toch zijn ze door de Heer in de innerlijke mens
weggeborgen zonder dat wij ze ervaren, want ze treden niet naar
buiten voordat de uiterlijke mens als het ware sterft. Dit gebeurt
bijvoorbeeld onder invloed van verzoekingen, rampen, ziekten en
tijdens het stervensproces. Ons rationele vermogen behoort ook
tot de uiterlijke mens (zie §118) omdat hij zich tussen de innerlijke
en uiterlijke mens bevindt. De innerlijke mens werkt via dit rationele
vermogen in op de uiterlijke, lichamelijke mens. Indien het rationele
vermogen [met de verzoekingen] meegaat, scheidt hij de uiterlijke
mens van de innerlijke mens af. Daardoor weten wij niet langer
dat er een innerlijke mens bestaat. Ook weten we niet meer wat
het verstand en de wijsheid zijn, die [de twee belangrijkste vermogens]
van de innerlijke mens zijn.
270. In smart zult
u van de aardbodem eten betekent een miserabele manier van
leven. Dit blijkt uit het voorafgaande en het hierna volgende
commentaar. Bovendien is leven de innerlijke betekenis van eten.... Zo'n soort leven ontstaat wanneer
de boze geesten in ons beginnen te strijden, waardoor de engelen
die bij ons zijn, zich moeten gaan inspannen. Dit wordt alleen
maar erger naarmate de boze geesten beginnen te domineren. Dan
overheersen zij onze uiterlijke mens, terwijl de engelen over
onze innerlijke mens heersen. Maar van die innerlijke mens is
nog maar weinig over, zodat de engelen nog nauwelijks iets uit
deze innerlijke mens kunnen kiezen waarmee zij ons kunnen verdedigen.
Vandaar dat wij ons dan ellendig en bang voelen. Dode mensen voelen
deze ellende en angst nog zelden omdat zij geen mens meer zijn.
Zij menen echter dat zij juist meer mens zijn dan wie dan ook,
want zij weten even weinig als het redeloze dier wat het geestelijke en het hemelse niveau is en wat het eeuwige
leven is. Net als de dieren kijken zij naar beneden, naar het
aardse niveau, of naar buiten, naar het wereldse niveau. Zij kiezen
alleen dat wat zij zich hebben toegeëigend en ze geven zich volledig
aan hun instincten en zintuiglijke ervaringen over. Dit gebeurt
met de volledige instemming van hun rationele vermogen. Daar zij
dood zijn, zijn ze niet in staat om enige strijd of verzoeking
te doorstaan. Zou zo'n strijd toch bij
hen uitbreken, dan zou dit veel te zwaar voor hen zijn en zouden
zij nog meer vloek over zichzelf brengen en in een nog diepere
helse verdoemenis vallen. Daarom worden zij gespaard, totdat zij
in het andere leven komen waar zij niet langer door een verzoeking
of van ellende kunnen sterven. Dan moeten zij het zwaarste lot
ondergaan. Dit is de geestelijke betekenis van de aardbodem is vervloekt en in smart zult u daarvan eten.
271. Zolang u leeft
betekent tot aan het einde van de Kerk. Want het gaat hier niet
over een enkel mens, maar over de Kerk en haar toestand. Het einde
van de Kerk is de zondvloed.
272. Vers 18. Doornen en
distels zal hij u voortbrengen en u zult het gewas van het veld eten.
Doorn en distel betekent
de vloek en de verwoesting (zie Hosea
9:6 en 10:8; Jesaja 32: 12-13; Ezechiël
28: 24). Het gewas van het veld eten betekent dat
hij als een wild dier zal leven (zie Daniël 4:32; Jesaja 37: 26-27). Want wij leven als een wild dier wanneer
onze innerlijke mens zodanig van onze uiterlijke mens is afgescheiden,
dat hij alleen nog maar op een zeer algemene manier op de uiterlijke
mens kan inwerken. Want datgene waardoor wij een mens zijn, ontvangen
we via de innerlijke mens van de Heer. Maar datgene waardoor wij
een wild dier zijn, hebben wij van de uiterlijke mens die, gescheiden
van de innerlijke mens, op zichzelf niets anders dan een wild
dier is....
275. Vers 19. In het zweet van uw aanschijn
zult u brood eten, totdat u tot de aardbodem terugkeert omdat
u daaruit bent genomen. Want stof bent u en tot stof zult u wederkeren.
Brood eten in het zweet van uw aanschijn betekent
afkerig zijn van het hemelse niveau. Terugkeren tot de aardbodem is terugkeren
tot de uiterlijke mens, zoals de mens vóór de regeneratie was.
Stof zijn en tot
stof terugkeren betekent vervloekt en hels zijn.
276. (...) Brood
betekent al het geestelijke en hemelse dat het voedsel van de
engelen is, zonder welk voedsel de engelen net zo min kunnen leven
als wij, wanneer ons het brood of het voedsel zou worden onthouden....
De Heer is het brood, omdat al het hemelse en geestelijke [voedsel]
van hem komt. Dit leert hij zelf in Johannes:
(...)
die mij eet, zal door mij leven. Dit is het brood dat uit de
hemel is nedergedaald... Wie dit brood eet, zal in eeuwigheid
leven. (Johannes 6: 57-58)
Daarom zijn brood en wijn symbolen in het heilige avondmaal.
Dit hemelse [voedsel] wordt ook door het manna weergegeven.... De laatste generatie van de Oudste Kerk dat onmiddellijk
aan de zondvloed voorafging en over wie dit vers gaat, was zo
verdorven en ondergedompeld in de zintuiglijke en lichamelijke
ervaringen, dat zij niets meer over de waarheid van het geloof
wilde horen.... Deze afkeer wordt beschreven
als het brood eten in het
zweet van uw aanschijn....
INHOUD
[Genesis 3 : 20 - 24]
280. Samenvattend wordt hier
de Oudste Kerk en zij die vielen, besproken. Het gaat hier ook
over de generaties tot aan de zondvloed, toen deze Kerk uitstierf.
281. Over de Oudste Kerk die tot het hemelse niveau behoorde.
Ook over het leven van het geloof in de Heer dat 'Eva' werd genoemd
en 'moeder van alle levenden' (vers 20).
282. Over haar eerste generatie die nog tot het hemelse
geestelijke niveau behoorde. En over de tweede en derde generatie
die tot het niveau van het natuurlijke goede behoorden, hetgeen
wordt aangeduid door de rokken van vel die YHVH God
voor de mens en zijn vrouw maakte (vers 21).
283. Over de vierde generatie bij wie het natuurlijke goede
begon te verdwijnen. Deze generatie zou vernietigd
zijn indien zij niet opnieuw zou worden geschapen en niet via
de hemelse aspecten van het geloof zou worden onderricht... (vers
22).
284. Over de vijfde generatie die al het goede en ware
ontbeert. Zij wordt tot de toestand teruggebracht waarin zij vóór
de regeneratie verkeerde... (vers 23).
285. Over de zesde en zevende generaties die zelfs van
een theoretische kennis van het goede en het ware waren afgescheden,
waardoor zij waren overgeleverd aan hun
eerloze liefdes en overtuigingen. Hier werd voorzegd dat zij het
heilige van het geloof niet zouden kunnen ontheiligen... (vers
24).
DE
INNERLIJKE BETEKENIS
286. Tot nu toe hebben we
de mensen van de Oudste Kerk en hun regeneratieproces besproken.
Eerst ging het over hen die eerst als wilde dieren leefden, maar
vervolgens geestelijke mensen werden. Daarna ging het over hen
die hemelse mensen werden en met elkaar de Oudste Kerk vormden.
9
Toen werden de mensen besproken die [van dit hemelse niveau] vielen
en de generaties die na hen kwamen....
De nu volgende verzen bevatten tot aan het einde van dit hoofdstuk
een kort overzicht [van alles wat we over] de mensen van de Oudste
Kerk [hebben besproken], tot aan de zondvloed toe....
287. Vers 20. De mens noemde zijn vrouw Eva omdat zij de
moeder van alle levenden is geworden.
De mens is de
man van de Oudste Kerk, d.w.z. de hemelse mens. Zijn vrouw en moeder van alle levenden is de Kerk. Zij
heet 'moeder' omdat zij de eerste Kerk was. en
'van alle levenden' vanwege het geloof in de Heer die het leven
zelf is.
288. (...) Alleen de Heer [is werkelijk een] mens. Uit
hem komen alle hemelse mensen voort, daar zij zijn gelijkenis
zijn....
289. (...) De vrouw
is de Kerk en in de alomvattende betekenis het koninkrijk van
de Heer in de hemel en op aarde....
290. [Hieruit volgt] dat zij moeder van alle levenden wordt genoemd
vanwege het geloof in de Heer. Want de Heer is het leven zelf.
Er kan geen ander leven bestaan waaruit al het leven voortkomt....
[Daarom] worden zij die niet geloven, 'doden' genoemd....
292. Vers 21. YHVH God maakte voor de mens en zijn vrouw
rokken van vellen en bekleedde hen daarmee.
Dit betekent dat de Heer hen voorzag van het
geestelijke en het natuurlijke goede. 10
294. De rokken van
vel betekenen het geestelijke en
het natuurlijke goede. Dat dit zo is, kunnen we alleen dank zij
een openbaring van de innerlijke betekenis vaststellen. Daarna
[kunnen we] door middel van het Woord, waarin we soortgelijke
woorden kunnen vinden, [deze betekenis bevestigen]....
295. (...) Het gaat hier over de eerste, maar vooral over
de tweede en derde generatie van de Oudste Kerk....
296. Dat door vellen...
het geestelijke en natuurlijke goede wordt aangeduid, blijkt
uit de innerlijke betekenis van Genesis 27: 22-27; Exodus 26:14
en 36: 19; Numeri 4: 6-12.
297. Het hemelse goede wordt niet bekleed, want dit is
het meest innerlijke niveau [van de menselijke intentie] dat met
de onschuld correspondeert. Het hemelse
geestelijke goede 11
is het eerste niveau [van de intentie] dat wel moet worden
bekleed. Hierna volgt dan het natuurlijke goede. Beide niveaus
zijn [lager of] meer uiterlijk dan het hemelse goede. Deze niveaus
worden met kleren vergeleken en daarom ook wel 'kleding' genoemd.
(Zie Ezechiël 16:10; Jesaja 52:1; Openbaring
3: 4-5 en 4:4). Kortom, het hemelse geestelijke
goede en het natuurlijke goede corresponderen beide met kleren
omdat zij vormen van het uitwendig goede zijn. Vandaar dat wij,
indien wij het goede van de naastenliefde hebben ontvangen, in
de hemel in schitterende kleren verschijnen. Maar hier verschijnt
de mens met een rok van vel, omdat hij nog altijd in een lichaam
leeft.
298. Vers 22. YHVH God zei:
Zie, de mens is als een van ons geworden door de kennis van goed
en kwaad. Laat hij daarom zijn hand niet uitstrekken om ook van
de boom des levens te nemen en te eten, want dan zou hij voor
eeuwig leven.
YHVH God heeft eerst in de eerste persoon enkelvoud gesproken,
maar spreekt nu in de eerste persoon meervoud. Dit komt omdat
onder 'YHVH God' niet alleen de Heer moet worden verstaan, maar
ook de hemel van de engelen. De mens heeft kennis van goed en kwaad
betekent dat de mens hemels is geworden, dus wijs en verstandig.
Laat hij daarom zijn hand niet
uitstrekken, enz. betekent dat hij niet in de mysteriën van
het geloof mocht worden onderricht, want dan zou hij nimmer verlost
kunnen worden. Dit wordt bedoeld met want
dan zou hij voor eeuwig leven.
299. Dit vers bevat twee mysteriën....
300. Het eerste mysterie is dat 'YHVH God' de Heer betekent.... [De Heer] heet 'YHVH' omdat
alleen hij vanuit zijn essentie werkelijk is, d.w.z. leeft. Hij heet 'God' omdat
hij vanuit zijn eigen macht, alles kan. (Zie Jesaja
49: 4-5 en 55:7; Psalm 18:3 en 29-32; Psalm 38:16, 82:1, 89:7,
82:6; Johannes 10: 34-35; Exodus 7:1)....
Gebeurt er door de dienst van de engelen, zoals in het eerste
hoofdstuk van Genesis, dan wordt de meervoudsvorm gebruikt. In
dit [huidige vers wordt ook de meervoudsvorm gebruikt] omdat de
hemelse mens, als mens niet met de Heer kan worden vergeleken,
maar wel met de engelen....
301. Het tweede mysterie is dat [de mensen van de Oudste
kerk] voor eeuwig vernietigd zouden zijn, indien zij in de mysteriën
van het geloof waren onderwezen.... Stel,
zij keren de orde van het leven in zichzelf om en proberen dan
vanuit zichzelf en vanuit hun toeëigeningen te leven en wijs te worden. Dan gaan ze met
hun gewone denken na, of alles wat ze over het geloof hebben gehoord,
wel klopt. Daar ze dit vanuit zichzelf doen en daarom op basis
van hun zintuiglijke ervaring en van wetenschappelijke feiten
[het geloof gaan beoordelen], kunnen ze niet anders dan het geloof
ontkennen. Door het geloof te ontkennen, plegen ze echter godslastering
en ontheiligen zij het geloof. Dit leidt er uiteindelijk toe dat
het hen niets kan schelen dat zij het profane en het heilige met
elkaar vermengen. Indien wij ons in die toestand bevinden, zijn
wij in het andere leven verdoemd en is er geen enkele hoop meer
dat we ooit nog verlost zullen worden. Want de dingen die door
ontheiliging met elkaar zijn vermengd, blijven met elkaar verbonden.
Zodra er een bepaald idee over het Heilige [in ons denken] opkomt,
zullen ook de daarmee verbonden ontheiligde ideeën verschijnen.
Daardoor kunnen we nog enkel in de gemeenschap van de verdoemden
verblijven....
303. [De kwaliteit] van ons leven wordt bepaald door datgene
waar wij overtuigd van zijn, d.w.z. door alles wat wij aanvaarden
en met geheel ons hart geloven. Onze levende ervaring wordt daarentegen
niet beïnvloed door datgene waar wij niet van overtuigd zijn,
d.w.z. wat wij niet aanvaarden en dat wij niet met geheel ons
hart geloven. Dit betekent dat wij niet in staat zijn om het
heilige te ontheiligen, zolang wij niet overtuigd zijn [dat het
heilig is].... Als wij zo zijn, wordt er in het Woord over ons
gezegd dat wij 'verwoest' zijn, d.w.z. dat we geen overtuiging
meer bezitten. Dan is het voor ons ook niet meer schadelijk als
de innerlijke betekenis van het Woord aan ons wordt onthuld. Want
dan zijn wij als zienden die niet zien
en als horenden die niet horen (vergelijk Jesaja
6: 9-10). De mysteriën van het geloof worden daarom aan ons onthuld
wanneer wij verwoest zijn en niets meer met geheel ons hart geloven.
Want daardoor zijn wij niet in staat om deze mysteriën te ontheiligen
(zie Jesaja 6: 11-12).... Dit was de reden waarom de mensen van voor de zondvloed
uit de hof van Eden werden verdreven en werden verwoest, net zolang
tot zij niets meer van het ware konden aanvaarden.
305. Vers 23. Toen zond YHVH God hem weg uit de hof van
Eden om de aardbodem te bewerken, waaruit hij was genomen.
Uit de hof van Eden
weggezonden worden betekent van alle
hemelse verstand en wijsheid ontdaan zijn. De
aardbodem bewerken, waaruit hij was genomen is weer net zo lichamelijk
worden als hij was voordat hij werd geregenereerd....
306. Vers 24. Hij verdreef de mens en hij stelde ten Oosten
van de hof van Eden de cherubs met een vlammend zwaard dat zich
heen en weer wendde, om de weg tot de boom des levens te bewaken.
De
mens verdrijven is de
mens zodanig te ontdoen van alle wil tot het goede en het hemelse
verstand van het ware, dat hij van deze twee vermogens wordt gescheiden.
Hierdoor was hij niet langer een mens. Cherubs
stellen in het Oosten betekent dat de mens niet meer in staat
is om het mysterie van het geloof in te gaan. Want het Oosten
van de hof van Eden is het hemelse niveau waaruit het hemelse
inzicht voortkomt. De cherubs zijn de voorzienigheid van
de Heer, waardoor zo'n mens niet het
geloof kan binnengaan. Het vlammend zwaard betekent de eigenliefde met haar
waanzinnige begeerten.... De
weg tot de boom des levens bewaken is dat het de mens onmogelijk
wordt gemaakt om het heilige te ontheiligen.
307. Hier gaat het over de zesde en zevende generatie die
door de zonvloed werden vernietigd....
310. (...) De voorouders die tot de Oudste Kerk behoorden,
waren hemelse mensen. In hen waren hemelse zaden geplant, waardoor
hun nakomelingen ook een kiem van hemelse oorsprong bij zich droegen.
Het zaad dat uit de hemel voortkomt is zodanig dat de liefde over de gehele levende ervaring
heerst en haar tot één geheel maakt. Onze levende ervaring bestaat
immers uit twee delen: de intentie en het onderscheidingsvermogen.
De intentie omvat de liefde - d.w.z. het goede. Het onderscheidingsvermogen
omvat het geloof - d.w.z. het ware. Vanuit de liefde (of het goede)
hadden deze hemelse mensen een innerlijke ervaring van het geloof
(of het ware). Daarom vormde de levende ervaring bij hen één geheel.
Bij de nakomelingen van deze mensen is er nog een kiem [van deze
eenheid] aanwezig. Indien zij zich echter van het ware en het
goede afkeren, dreigt er voor hen een zeer groot gevaar. Hun levende
ervaring wordt hierdoor volkomen misvormd, waardoor deze in het
andere leven nauwelijks meer kan worden hersteld. Bij
mensen die geen hemelse kiem, maar wel een geestelijke kiem in
zich dragen, is de situatie geheel anders. Dit geldt voor
de mensen van na de zondvloed en ook voor ons die in deze tijd
leven. Wij bezitten de liefde niet langer en dus ook niet een
intentie die op het goede is gericht. Wij kunnen echter wel een
geloof ontvangen, d.w.z. een verstand van het ware. Dank zij dit
geloof... kunnen wij min of meer onderwezen worden in de naastenliefde.
Dit gebeurt op een andere manier (dan bij de hemelse mens). Bij
ons gebeurt dit door middel van het geweten dat de Heer ons heeft
geschonken. Dank zij dit geweten kunnen wij tot een ervaringskennis
van het ware en het goede komen. Dus is [de structuur van onze
levende ervaring] volkomen anders dan die van de mensen van voor
de zondvloed....
311. De toestand waarin de mensen die in de zondvloed werden
vernietigd, in het andere leven verkeren, is zodanig dat zij zich
niet in de wereld van de geesten kunnen bevinden en zij dus niet
bij de andere geesten kunnen verblijven. Zij bevinden zich in
een hel die van alle andere hellen is afgescheiden [want anders
zouden zij die andere geesten in hun verderf meesleuren]....
313. (...) De Oudste Kerk wordt 'mens' genoemd. 'Adam',
omdat hij uit de aardbodem 12
genomen is. Dit wil zeggen: eerst was hij geen mens. Maar
via een regeneratieproces is hij door de Heer tot een nieuw mens
geworden....
De
binnenkomst van de mens in het eeuwige leven
(vervolg)
314. Nadat de geestelijke engelen... de opnieuw tot leven
gewekte mens -d.w.z. de ziel- in het genot van het geestelijk licht hebben gesteld, is hij in staat om om zich heen te kijken. De engelen dienen hem in alles wat
hij zich in deze toestand ook maar kan wensen. Zij onderwijzen
hem over al datgene wat tot het andere leven behoort, voor zover
hij in staat is om dit te begrijpen. Indien hij zich in een toestand
van het geloof bevindt, tonen zij hem -als hij
dit wenst- ook de wonderen en de grootheden van de hemel.
315. Wanneer hij zodanig is dat hij niet onderwezen wenst
te worden, verlangt hij er naar om bij
de engelen weg te gaan. Dit ervaren zij zeer duidelijk, want in
het andere leven worden alle ideeën die tot het denkvermogen behoren
aan de anderen medegedeeld. Indien hij
er naar verlangt om bij hen weg te gaan, maakt hij zich van hen
los. Maar het is niet zo dat de engelen hem dan verlaten, want
zij hebben iedereen lief en zij verlangen er naar om iedereen
te dienen, hen te onderwijzen en hen naar de hemel te dragen.
Hieruit bestaat hun grootste genoegen.
316. Wanneer de ziel zich op deze wijze [van de engelen]
afkeert, vangen de goede geesten haar op. Als zij zich dan temidden
van hen bevindt, wordt ze ook hier door alle geesten geholpen.
Maar als haar leven in de wereld zodanig is geweest, dat ze niet
in staat is om temidden van de goede [geesten] te blijven, verlangt
ze er naar om ook bij hen weg te gaan. [Dit proces herhaalt zich
steeds opnieuw], totdat zij uiteindelijk in een omgeving is terecht
gekomen die geheel overeenstemt met [de kwaliteit] van het leven
dat zij leidde toen ze nog een lichaam had. Nu zij naar dit soort
leven is teruggekeerd, ontstaat er een nieuw begin. Sommige zielen
worden na langere of kortere tijd van hieruit naar de hel gebracht.
Zielen die echter in de toestand van het geloof in de Heer zijn,
worden vanuit dit nieuwe begin stap voor stap naar de hemel geleid.
317. Sommige zielen worden langzaam, andere zielen juist
wat sneller naar de hemel geleid. Ik heb zelf gezien dat sommige
zielen zelfs onmiddellijk na hun dood naar de hemel werden gebracht....
